Elke week toont een straffe ket zijn of haar favoriete plek in Brussel. Deze keer: Fatoumata (14) die ons meeneemt naar het Jubelpark. “Later wil ik mensenrechtenadvocaat worden en voor anderen opkomen.”
BIO
👉Naam: Fatoumata
👉Leeftijd: 14
👉Woont samen met: papa, mama en twee broers
👉Talen: Nederlands, Frans, Engels en Peulh, een taal uit Guinée
👉Gemeente: Sint-Lambrechts-Woluwe
👉 Hobby’s: teksten schrijven, percussie spelen
👉 Lievelingseten: sushi
🔸Waarom wou je afspreken in het Jubelpark?
Dit was de eerste plek die ik bezocht toen ik vorig jaar naar Sint-Lambrechts-Woluwe verhuisde. Ik vond het meteen superleuk. Ik wist dat ik hier vaker zou komen.
🔸Waar woonde je daarvoor?
In Laken. Ik kende deze kant van de stad nog helemaal niet. Ik wist zelfs niet eens dat Sint-Lambrechts-Woluwe bestond.
🔸Vond je het lastig om te verhuizen?
Nee, want ik ga nog steeds naar dezelfde school. Daar heb ik keiveel vrienden. Het is wel ver reizen, maar als je de motivatie hebt om elke dag te gaan, ça va.
🔸Wat motiveert je om naar school te gaan?
Mijn vrienden zien. En omdat ik een bepaald doel wil bereiken. Ik wil mensenrechtenadvocaat worden.
🔸Wow, dat is een bijzondere job. Waarom wil je mensenrechtenadvocaat worden?
Ik heb al bijna heel mijn leven onrecht meegemaakt. Vroeger kon ik niet goed voor mezelf opkomen, maar nu kan ik dat wel. Als mensenrechtenadvocaat wil ik voor mensen opkomen die dat niet kunnen.
🔸Wat voor onrecht heb je meegemaakt?
Racisme. Ik krijg bijna wekelijks opmerkingen. Mensen noemen me bijvoorbeeld het n-woord, of als het tijdens de les geschiedenis gaat over een donker persoon of over slaven, dan wordt er altijd naar mij gekeken.
🔸Zegt de leraar daar dan iets van?
Jawel, maar het heeft geen zin, want leerlingen doen het stiekem, dus het stopt niet. Soms word ik boos en dan scheld ik iemand uit. Ik weet dat dat niet de juiste manier is, maar dan kan ik het gewoon niet controleren.
🔸Wat doe je meestal als je hier bent?
Ik ga zitten op een bankje, altijd op dezelfde plek in de schaduw bij de fontein. Dan denk ik na over wat er de afgelopen weken is gebeurd. En ik schrijf teksten over dingen die ik belangrijk vind, zoals oorlogen of mensenrechten die worden geschonden.
🔸Op je pull staat Palestina. Schrijf je over de oorlog daar?
Ja, en over de oorlog in Congo, die is al lang bezig en daar weten mensen weinig over.
🔸Is het lastig om over dat soort zware onderwerpen te schrijven?
Nee, want ik vind het juist belangrijk dat er aandacht voor is. Mijn leerkracht helpt me om een site te maken voor mijn teksten, zodat anderen het kunnen lezen, ook al weet ik dat je hun mening niet kan veranderen.
🔸Ben je iemand die veel nadenkt?
Ja, ik sta vaak stil bij dingen die gebeuren. Als ik ruzie heb, dan vraag ik me af of ik misschien fout zat en die andere persoon juist was. Ik kan dingen niet snel loslaten.
🔸Wat vind je echt leuk om te doen?
Teksten schrijven. Als ik klaar ben en zie dat ik zevenhonderd woorden heb geschreven, dan ben ik echt trots en blij.
🔸Heb je nog een wens?
Ik zou willen weten wat mijn zus denkt over wat ik aan het doen ben. Ze is overleden aan een hersenbloeding, ik was toen acht. Mijn zus was superslim. Veel mensen keken naar haar op, vooral ik. Haar mening is belangrijk voor mij. Ik denk elke dag aan haar.
Fanfakids
Muziekinstrument Ik speel percussie bij Fanfakids. Ik repeteer drie keer per week. Muziek maken met een grote groep is tof, er hangt een goede vibe.
Rima Hassan
Idool Rima Hassan. Zij ging samen met collega’s op een bootje naar Gaza varen, en toen is ze opgepakt. Ze praat over dat het niet oké is wat er in Palestina gebeurt, dat is ook wat ik probeer te doen.
VRT
Nieuwsbron Ik lees vaak de krant, kijk naar VRT. Soms wil ik schrijven over Palestina, maar dan wil ik eerst precies weten wat er allemaal gebeurt, zodat ik geen dingen zeg die niet waar zijn.